Umfragen » ondraaglijke eenzame nachten beter

De Nike Internationalist Heren achttienjarige ik zou de vrouw die ik ben geworden nooit herkennen. Ze zou me bespotten. Te geobsedeerd in haar eigen leven, naar wat anderen van haar dachten en waar het volgende feest was. Tegenwoordig, op 32-jarige leeftijd, is de enige lijn waar ik om geef degene die me de berg af zal brengen. De schoenen die ik het meest begeer zijn geen hakken, het zijn vuile stinkende trailschoenen. Ik woon in een versleten hardloopbroek, mijn haar is verstrikt doordat het urenlang (soms zelfs dagen) onder een hoed wordt verstopt. Ik ben meestal bedekt met modder, bloed van een val en SWEAT ... zoveel zweet! Ik ga niet liegen ... ik heb misschien zelfs over mijn been geplast! Laten we hier echt mensen worden, het gebeurt!

Dit is mijn derde jaar als een ultra trail runner, iets waarvan ik duidelijk niet had verwacht dat ik het ooit zou zeggen, Asics Gel Quantum 360 Donna echt waar. Ik ben niet alleen een trailrunner. Maar ik ben net klaar met mijn tweede honderd mijl-race. Ik leef momenteel ook mijn dromen uit in het buitenland, in Nieuw Zeeland van alle plaatsen! Zelfs mijn negenentwintig jaar oude zelf zou niet herkennen wie ik nu ben. Zie je, ik ben een klein stadje in Colorado, ik heb gereisd, maar Asics Gel Lyte 3 Femme ik ben nooit van huis weggegaan. Ik ben nooit echt in sport geweest. Ik heb nooit echt geprobeerd mijn eigen doelen te bereiken. In wanhoop begon ik te rennen om mezelf uit deze put van wanhoop te graven.

Door te falen bij mijn eerste ultra-pogingen, maakte ik enkele waardevolle vriendschappen en veroorzaakte iets in mezelf waar ik van ging houden en wist dat ik wilde blijven verkennen. Ik kwam rond het volgende loopseizoen wraakzuchtig terug en maakte af wat ik was begonnen. In de diepten van de duisternis van mijn honderd mijl bij Run Rabbit Run, had ik een klein geheim. Ik had een visum aangevraagd en gekregen om een ??jaar naar Nieuw-Zeeland te komen. Het was midden in de nacht, kijkend naar de sterren, dat ik besefte dat ik moest gaan.

Nu is het altijd makkelijker gezegd dan gedaan. Het leven vindt een manier om ... je weet Nike Air Max 1 Dames wel ... in de weg te staan. Het is een belangrijke ander in je leven, een promotie voor het werk, een overlijden in het gezin, een kapotte auto (doe in godsnaam gewoon olie in je auto!). Het leek alsof ik nooit de trekker zou overhalen en mijn droom zou realiseren. De tijd drong, ik gebruikte mijn visum of liet het los. Er zou nooit een goed moment komen, ik zou nooit genoeg gespaard hebben, de auto zou altijd kapot kunnen zijn, en ik zou altijd nerveus en bang zijn om iets voor mezelf te doen. Dus besloot ik het allemaal op het spel te zetten, de negatieve stemmen te laten zwijgen en het risico te nemen! Ik kocht mijn enkeltje op mijn 31e verjaardag.

Nu ben ik niet de beste planner. Meestal heb ik het gevleugeld. Ik wist dat ik naar Wellington wilde komen om deze race, de WUU2K, te doen. En dat was zover als ik van plan was Nike Internationalist Donna hierheen te komen. Ik had echt niet meer gelopen sinds mijn miler, ik was mijn interesse kwijt en was te gestresst om erom te geven. Maar ik wist dat door een race hier beneden te plegen, het enig gevoel van realiteit en doel verzekerde. Ik had waarschijnlijk eerst een plek kunnen vinden om te wonen ... maar weet je, prioriteiten! Gelukkig hadden mijn vrienden me weer op de paden gebracht en hadden ze me ondersteund bij mijn beslissing om van huis te gaan.

Op de vlucht naar Wellington wist ik dat ik de juiste keuze had gemaakt! Ik had een paar weken vrije overgave, waar ik mijn schoenen aan had gedaan en gewoon rende om te rennen. Ik had geen auto, geen baan, geen tijdsbestek, nergens om te zijn. Het was geweldig! Ik hield eigenlijk alweer van rennen. Misschien was het al die extra zuurstof ... niemand weet het! Ik dacht dat de race Asics Gel Lyte 5 Femme een toegangspoort zou zijn om mensen hier te ontmoeten. Eerlijk gezegd was het niet zo gemakkelijk. Ga figuur! Ik moest Meetup gebruiken en je raadt het al ... mensen ontmoet!

Het is altijd eng om jezelf daar buiten te plaatsen, maar ik raad je ten zeerste aan het te doen. Ik wist dat de WUU verbonden was met de lokale groep, Wellington officieel Running Meetup (WoRMS). We stalken allemaal op internet en mensen, dus lieg niet want ik weet dat je het later gaat doen. Het was lid worden van WoRMS dat mijn ondraaglijke eenzame nachten beter maakte met een gevoel van sociaal-heid! Het bracht me ook in contact met levenslange vrienden, locals met alle trailkennis en leidde natuurlijk tot het lid worden van andere runclubs ... hier kijk je BSR! Uiteindelijk via netwerken met deze groepen, was het ook hoe ik hier een baan kreeg.